Mijn tijd op de IC in het Albert Schweitzer ziekenhuis zit er alweer op. Het was een erg leuke tijd waarin ik veel heb geleerd dankzij de hulp van alle verpleegkundigen en intensivisten.
Het was hard werken, maar er was ook ruimte voor een grap en een grol op zijn tijd, waardoor we elkaar ook op persoonlijk vlak hebben leren kennen. Hoogtepunt was toch wel het kerstdiner inclusief Indonesische rijsttafel op eerste kerstdag. De gehele dag was heel hectisch. We begonnen gelijk al met een opname en gedurende de dag kwamen er alleen maar nieuwe opnames bij. Tel daar nog eens bij op dat de patiënten die al opgenomen lagen ook heel ziek waren.
Door het teamwork wisten we die dag toch alles in goede banen te leiden en hadden we alles weer op orde toen de avonddienst kwam. Zoals goede collega's betaamd, staan we voor elkaar klaar en had de dienstdoende dokter van de avond een volledige Indonesische rijsttafel verzorgd voor het gehele team. Hierdoor was er toch even een welverdiend rustmomentje samen waarbij we het ultieme kerstgevoel op werk konden ervaren. Het eten heeft mij overigens nog nooit zo goed gesmaakt als toen. Ondanks dat ik met kerst niet thuis was, was mijn kerst hierdoor op werk toch compleet.
Door deze positieve werksfeer heb ik zonder twijfel het maximale uit mijn tijd op de IC kunnen halen. Van het prikken van centrale lijnen, de leiding nemen bij reanimaties tot het opstellen van een differentiaal diagnose bij een hypokaliëmie. Ik heb veel interessante casussen voorbij zien komen en veel patiënten die me zijn bijgebleven.
Na bijna een jaar op de IC realiseer ik zelf ook des te meer dat we moeten genieten van elke dag die we in goede gezondheid leven. Zelfs de kleine momenten moeten we niet uit het oog verliezen, want wie het kleine niet eert, is het grote niet Weerd!Als arts en als mens heb ik weer grote stappen gemaakt die goed van pas zullen komen bij mijn volgende baan op de SEH in het Erasmus MC.
Comments